Het is Boekenweek en daarom besteedt Driving Fun deze week extra aandacht aan autoboeken. Vandaag: In de naam van de zoon. Het is niet zomaar een nieuwe Michel Vaillant, de makers spreken over ‘een nieuw seizoen’. De strip werd namelijk ingrijpend vernieuwd.
Generaties autoliefhebbers groeiden op met Michel Vaillant, de stripheld die al sinds 1957 races wint, immer jong blijft en zich altijd netjes en verantwoord gedraagt. Het familiebedrijf Vaillante heeft een ongekende know-how, want over de hele wereld worden rally’s en races gewonnen en een groot bedrijf als Ford zette graag de kennis van de Vaillants in voor de ontwikkeling van nieuwe modellen. Dat Een Escort voor Michel Vaillant een gesponsord album was, ontdekte je dan pas jaren later. Maar het deed er niet toe: iedereen wilde Michel Vaillant zijn, en de enkeling die dat niet wilde verkoos het om Steve Warson of Yves Douléac te zijn.
De bedenker van Michel Vaillant, Jean Graton, geboren in 1923, is inmiddels al lang met pensioen. Vanaf 2004 nam zijn zoon Philippe Graton het werk volledig over, samen met Studio Graton. In 2007 verscheen het zeventigste album, maar daarna bleef het stil. Het leek erop dat Michel Vaillant eveneens met pensioen zou gaan, net als Jean Graton – ook al omdat na het verschijnen van dat zeventigste album Studio Graton werd opgedoekt. Eind december verscheen echter een nieuw album, dat nieuw wordt beschouwd als Vaillant 71, maar als het eerste deel van een nieuw seizoen. Philippe Graton maakte dit nieuwe album samen met Denis Lapière, Barc Bourgne en Benjamin Benétau.
In dit nieuwe album doet Vaillante niet meer mee aan de Formule 1. Steve Warson, Yves Douléac, Julie Wood, Gabriele Spangenberg, Bob Cramer, Ruth, de Leader en andere terugkerende personages komen er niet in voor. Jolijn Latour, de vrouw van Michel, heet om onduidelijke redenen ineens Françoise (zo heette ze in de Franstalige albums overigens altijd al). De tekenstijl is veranderd; Jean-Pierre Vaillant leek altijd als twee druppels water op zijn broer Michel, maar je herkent hem nu alleen omdat zijn naam vermeld wordt.
Scenarioschrijver Denis Lapière meldde in diverse media dat hij vond dat Michel Vaillant ‘een beetje saai’ was geworden. Hij vond dat de hoofdpersoon meer mens moest worden, met meer diepgang en emotie. Het resultaat is echter dat Michel Vaillant een tobberige veertiger met een midlifecrisis is geworden – zo’n kerel die in katzwijm valt als een journaliste hem twee vragen stelt, die een moeilijke relatie met zijn zoon heeft en die gefrustreerd is omdat Vaillante gestopt is met racen. Vroeger wilde je Michel Vaillant zijn, nu lees je het album en beschouw je hem als een meelijwekkende sukkel. Als klap op de vuurpijl is In de naam van de zoon geen afgerond verhaal, maar een album dat als de eerste de beste soapserie eindigt met een cliffhanger. Maar hoe teleurstellend de nieuwe Vaillant ook is, we zijn tóch benieuwd naar het volgende album. Als deze misstap eenmalig is, kun je het Michel Vaillant namelijk eenvoudig vergeven – zoals dat bij Steve Warson ook altijd lukte.
Michel Vaillant, In de naam van de zoon
Graton Editeur, 56 pagina’s, € 6,95
Dit artikel verscheen ook op Driving-fun.com
